Bulaj

Jako, że restauracja otwierana jest o godzinie 13, poproszono mnie bym przyszła około 12:30, bo wcześniej kuchnia nie zdąży się rozkręcić. Mając trochę czasu w zanadrzu nakręciłam na molo filmik, który niedługo udostępnię na moim kanale na You Tubie, oraz postanowiłam przespacerować się plażą w kierunku restauracji. Spacer zajął mi nieco dłużej niż myślałam, bo spotkałam ekipę z Sopockiego Klubu Morsów, która postanowiła przed obiadem nieco się orzeźwić wskakując do Bałtyku 😉 Patrzyłam na nich z lekkim przerażeniem i podziwem zarazem.

Po przejściu ok. 900 metrów od molo moim oczom ukazał się jednopiętrowy budynek kryty dachówką, a mapa w telefonie potwierdziła, że dotarłam na miejsce – na ulicę Mamuszki 22.
Budynek z zewnątrz nie wygląda zbyt imponująco, ale pewnie latem, kiedy wokół jest dużo zieleni, prezentuje się znacznie lepiej.

Nie zrażona otoczeniem weszłam do środka. Tuż przy wejściu wisi szyld: „Pub Bulaj”. Okazało się bowiem, że lokal łączy w sobie elementy pubu i restauracji, co samo w sobie jest dosyć interesujące, ale i okazuje się być nieco kuriozalne, bo np. toaleta znajduje się…za winklem. Muszę przyznać, że z czymś takim nie spotkałam się w żadnej dotychczas odwiedzanej przez mnie knajpie.

Na szczęście mój początkowy lekki sceptycyzm szybko zniknął jak już rozsiadłam się w środku i nieco zmarznięta otrzymałam czajniczek z gorącą herbatą (9 zł).

Rozglądając się po wnętrzu dostrzegłam sporo morskich akcentów – do których zaliczyć trzeba przede wszystkim wymalowaną w busole i mapy ścianę. Na niemal wszystkich stolikach ustawiony był napis „rezerwcaja”, co dosyć szybko znalazło potwierdzenie w rzeczywistości, bo tuż po mnie przyszli klienci i zajęli trzy kolejne stoliki, a jeszcze nawet nie wybiła trzynasta…

Wszystkie stoły z rezerwacjami były estetycznie nakryte na określoną liczbę osób.

Lokal nie należy do dużych, jest tu zaledwie kilka stolików. Na górnym pietrze (wejście z zewnątrz) są również miejsca dla gości, ale tam już nie zaglądałam. Widziałam za to, że na zewnątrz ustawiony jest duży namiot, który wykorzystywany jest jako ogródek letni.
Punktem charakterystycznym Bulaja jest drewniany bar z dużym wyborem rozmaitych trunków, jak na dobry bar przystało.

Miłym akcentem są dynie, które poukładane były zarówno przed wejściem, jak i na stołach, a także świeże kwiaty w małych wazonikach.

Widok z mojego miejsca był wprost na morze i znowu to napiszę: latem, kiedy drzwi są szeroko otwarte, a morska bryza wpada do środka musi tu być wspaniale!

Do restauracji trafiłam w listopadzie, czyli sezonie na gęsinę, w której szef kuchni, obok ryb, się specjalizuje. Z tego też powodu wybór ryb był ograniczony i nie było sandacza w sosie borowikowym, na którego w pierwszej chwili po otwarciu menu miałam ochotę (48 zł).

Zdecydowałam się zatem na pierś z gęsi (48 zł) oraz, na rozgrzanie, żur na domowym zakwasie (14 zł).

Zupa była niesamowita! To prawdziwy hit! Lepszego żurku nie jadłam chyba nigdzie i nigdy w życiu. W środku aż roiło się od leśnych grzybów, były też kawałki jajka. Całość podana została z białym i ciemnym pieczywem. Żur był bezbłędny, gęsty, bardzo syty i idealnie doprawiony. Absolutnie nic bym w nim nie zmieniła. Do tego porcja była słusznej wielkości i w 100% zaspokoiła mój głód.

Niestety jak podano mi gąskę, to trochę zaniemówiłam. Porcja była bardzo duża i gdyby była ze mną Monsieur, to skonsumowalibyśmy ją na spółkę. Niestety nie było go przy mnie i musiałam sobie radzić sama. Gęsi towarzyszyło pęcztto z burakami (czyli polska wersja risotto robiona z pęczaku) oraz mus jabłkowy. Mięso było pierwszej klasy, z nutką rozmarynu, perfekcyjnie przyrządzone. Po prostu doskonałe. Dodatki świetnie do niego pasowały.

Niestety po tak obfitym obiedzie nie znalazłam już miejsca na deser, czego ogromnie załuję, bo wychodząc łypnęłam okiem na porcję jakiegoś super ciasta u jednej klientki. Z wielkim smutkiem musiałam się obejść smakiem.

Bulaj – dla kogo?

Bulaj – podsumowanie: