Trawa żubrowa

Jak być może pamiętacie na początku lipca miałam okazję odwiedzić Podlasie. O Białowieży, jak i Restauracji Carskiej pisałam w poprzednich tygodniach. Dziś chciałam opowiedzieć Wam o celu naszej wycieczki, czyli poznaniu i odkryciu u źródła, w Puszczy Białowieskiej, trawy żubrowej.

Dzięki marce „Żubrówka” wraz z grupą dziennikarzy mogłam wszystkimi zmysłami doświadczyć właściwości żubrowej trawy: wąchaliśmy ją, używaliśmy jej podczas gotowania, robiliśmy z nią lemoniadę, a nawet skorzystaliśmy z zabiegów hotelowym spa podczas których była wykorzystywana.

Hotel „Żubrówka”

Hotel „Żubrówka”

Doświadczenie trawy żubrowej na tak wiele sposobów zainspirowało mnie do zgłębienia wiedzy na jej temat.
Jak się okazuje lipiec to okres jej żniw. Właśnie o tej porze roku trawa ma soczyście zielony kolor, jest bardzo świeża i intensywnie pachnie.

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Jej zbiory nie są rzeczą prostą i nie wyglądają jak zbiory zbóż. Turówka wonna i leśna (powszechnie nazywane trawą żubrową lub żubrówką) nie rośnie na polach, nie można jej uprawiać jak pszenicę, czy żyto. Rośnie wyłącznie dziko, w małych kępach, w naturalnych warunkach.

Osiąga wysokość 40-60 cm. Posiada charakterystyczny zapach świeżego siana, a niektórym przypomina zapach waniliowo-kokosowy, za który odpowiada zawarta w niej kumaryna (zapach jest szczególnie silnie wyczuwalny po zasuszeniu).

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Trawa żubrowa objęta jest w Polsce częściową ochroną z uwagi na to, że należy do gatunków narażonych na wyginięcie. Niegdyś była wykorzystywana w medycynie ludowej, w której używano ją jako środek łagodzący m.in. dolegliwości układu pokarmowego.

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Miejsca, w których rośnie zna tylko garstka osób. Zaledwie kilka rodzin w Polsce zajmuje się jej zbiorami i bynajmniej nie jest to praca prosta. Ma zdecydowanie więcej wspólnego z pełnym magii poszukiwaniem trufli, aniżeli uprawą jakiejkolwiek innej rośliny. Być może właśnie dzięki temu stanowi często rodzinną tradycję przekazywaną z pokolenia na pokolenie?

Wiedza zbieraczy i znajomość okolic Puszczy Białowieskiej są kluczowymi czynnikami podczas żniw. Bez tych czynników nie mogłoby powstać wiele produktów, których receptury wykorzystują trawę żubrową.

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Zbieracze pojawiają się w lesie tuż przed świtem. Każdego dnia pokonują wiele kilometrów schylając się po nią i kolekcjonując źdźbło po źdźble. Trawa żubrowa nie jest łatwa do rozpoznania, a żeby ją zebrać należy odciąć jedynie nadziemną części tak, by nie wyrwać korzeni i móc powrócić w to samo miejsce za rok.

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Po zbiorach żubrówka jest suszona w ciemnym i ciepłym miejscu, przebierana i zwijana w pęczki. W dalszym etapie jest ręcznie przycinana na odpowiednią długość i selekcjonowana.

Zdjęcie: materiały prasowe CEDC

Źdźbła, które nie nadają się do dekoracyjnego wykorzystania stają się podstawą maceratu, który ma intensywny kolor, smak i zapach świeżo skoszonego siana. Służy on do zaprawiania spirytusu i wody, które stanowią główną bazę do produkcji wódki. Ale nie jest to jedyny sposób jej wykorzystania.

Podczas warsztatów w Puszczy Białowieskiej, na polanie tuż obok Restauracji Carskiej, pod wodzą Tomka Woźniaka część naszej wycieczki gotowała rozmaite pyszności z dodatkiem trawy żubrowej właśnie. Miejsce było iście bajkowe i mimo „warunków polowych” znakomicie przygotowane. Mieliśmy do dyspozycji wszystkie kuchenne sprzęty, przenośne lodówki, w których skrywały się mniej wytrzymałe produkty, a także zaplecze restauracji.

Przygotowaliśmy m.in.:

• żubrówkową lemoniadę,

• carpaccio żubrówkowe z dzika z jagodowym pesto i jadalnymi kwiatami,

• wędzonego łososia w trawie żubrowej, 

• risotto z kwiatami cukinii w Żubrówce, 

• marynowane letnie owoce w Żubrówce z lawendą.

Podczas warsztatów świetnie się bawiłam i poznałam nowe składniki z kuchni azjatyckiej np. soję Edamame, czy tamaryndowca, którego do tej pory używałam wyłącznie w postaci pasty. Okazało się, że zupełnie nieznane w Polsce składniki mogą świetnie współgrać z aromatem żubrówki.

Popołudnie spędzone na warsztatach było niezwykle kreatywne. Ogromne podziękowania kieruję do marki Żubrówka za zorganizowanie tak inspirującego wyjazdu i zaproszenie mnie do grona uczestników. Nie przypuszczałam, że z trawy żubrowej można wyczarować tak wiele smakołyków. Jej dodatek zupełnie zmienia aromat potraw nadając im nowy, niepowtarzalny i bardzo ciekawy smak. Warto próbować nieznanych dotąd połączeń, bo mogą z nich wyjść prawdziwe cuda!

Do kolejnego przeczytania,
E.