Restauracja Kuchnia

Podczas wizyty w Bydgoszczy odwiedziliśmy polecaną przez Was restaurację „Kuchnia” mieszczącą się niedaleko Rynku, na ulicy Grodzkiej. Mimo, że witryna jest niewielka, to nie mieliśmy problemów ze znalezieniem tego miejsca, bo już z daleka widać było jesienne, dyniowe dekoracje.

Trafiliśmy tu 10 listopada, czyli w momencie, gdy rozpoczynał się sezon na gęsinę, który trwa mniej więcej do połowy grudnia. Nie dość, iż trafiliśmy na tak wyjątkowe menu, to jeszcze mieliśmy okazję spróbować gęsich specjałów w samym sercu Kujaw, a przecież to właśnie stąd pochodzi „Kujawsko-pomorska gęsina na Św. Marcina” (patrz wpis: Gęś Biała Kołudzka)!

Restauracja Kuchnia to ultra mały lokal. W zasadzie są tu tylko cztery stoliki (łącznie na max. 14 osób), a w pierwszej sali z tytułową kuchnią można jeszcze zasiąść przy na wysokich stołkach przy dwóch mniejszych. Z tego też powodu bezwzględnie należy zrobić tu rezerwację telefoniczną jeśli celujemy w porę obiadową.

Wnętrze jest przytulne, domowe – dużo drewna, cegły oraz postarzanych bibelotów.

Bardzo spodobały mi się tablice, na których wypisano przepisy a to na sznycel wiedeński, a to na piołunówkę. Może nawet skorzystam z tego ostatniego przepisu…? 🙂

Obsługa natomiast jest niezwykle miła, ciepła i po prostu przyjacielska. Idealnie pasuje do tego miejsca. Z jednej strony to fajne, ale na dłuższą metę lekko irytujące, bo klient czuje się jakby zmuszany i głupio mu odmówić przemiłemu kelnerowi gdy ten coś proponuje. Chyba jednak wolę zachowywać minimalnie większy dystans z kelnerem…

Jako, że byliśmy lekko zmarznięci, to zaczęliśmy od herbaty (podają tu Richmond w dzbankach, po ok. 8-9 zł – dlaczego „około” wyjaśniam na końcu wpisu).

Nie ma tu karty, gdyż każdego dnia podawane są inne dania wg uznania kucharza. To jednak rodzi konieczność wybierania dania z menu recytowanego przez kelnera z pamięci, przy czym nie wspomina on już cen…

Jako, że jestem wzrokowcem było mi trudno się zdecydować i musiałam prosić o powtórzenie wszystkich dań chyba trzy razy, bo nie było ich aż tak mało, bym mogła je zapamiętać od razu. Uważam, że było to mało komfortowe zarówno dla mnie, jak i dla kelnera tym bardziej, że każde danie składało się z kilku składowych. Sądzę, że dużym ułatwieniem dla wszystkich byłoby małe, drukowane każdego dnia menu na zwykłej drukarce. Koszt niewielki, a klienci mając ceny i listę dań przed nosem czuliby się lepiej. Przynajmniej my byśmy się tak czuli.

Moja uwaga:
Ostatnio z zamawianiem z pamięci spotkaliśmy się w dość podrzędniej knajpie na wschodnim wybrzeżu Gran Canarii, gdzie byliśmy jednymi z niewielu klientów, co jeszcze mogło uzasadniać brak karty. Nie zmienia to jednak faktu że ryba i mięso, jakie tam jedliśmy były znakomite.

Na pierwszy głód Monsieur wybrał rosół na gęsinie i gęsich wątróbkach z domowym makaronem (ok. 14 zł). Porcja była średniej wielkości, ale zupa była esencjonalna, a kluseczki pierwsza klasa. Zdecydowanie warto było się skusić na tak wspaniały starter.

Na drugie danie zamówiłam gęsie udko z kawałkiem piersi z modrą kapustą i gruszką (ok. 40 zł). Po jedzeniu na moim talerzu została tylko … kostka 🙂 Wszystko było fantastyczne: zarówno delikatne i wilgotne mięso, gruszka, jak i sos. Że o kapuście nie wspomnę. Zabrakło mi tu tylko kawałka ziemniaka lub…pajdy chleba do wygarnięcia sosu z talerza – był bardzo, ale to bardzo smaczny!

Na szczęście Monsieur wybrał stek z wołowiny argentyńskiej na grillowanych warzywach (ok. 56-58 zł), do którego podana była cała miseczka ziemniaczków w stylu papas arrugadas – popularnych na Wyspach Kanaryjskich bardzo słonych ziemniaków gotowanych w łupinach.

Danie Monsieur wyglądało może i ciekawiej niż moje, ale było na równi smaczne. Stek był krwisty jak trzeba, a jesienne warzywa bardzo aromatyczne. Ziemniaczki wyglądały zjawiskowo, niestety nasz zapał do ich konsumpcji opadł po pierwszym kęsie – dodano do nich ogromną ilość czosnku, który zdecydowanie im zaszkodził. A szkoda, bo miały duży potencjał. Na szczęście porcje były na tyle duże, że zupełnie się najedliśmy nawet z pominięciem ziemniaczków.

Na koniec za namową obsługi poprosiliśmy o porcję deseru z waniliowego musu z serka mascarpone, pokruszonej bezy, musu owocowego, melona i pomarańczy (ok. 18 zł). Miał to być najsmaczniejszy deser z karty tego dnia. Niestety okazał się sporym rozczarowaniem. Smakował jak zwykłe mascarpone zmieszane z odrobiną pasty z ziarenek wanilii, czyli mdło. Dodatków w postaci owoców, musu, czy sosu było zbyt mało, by mogły zrównoważyć ten mało wyrazisty smak. Niestety pomimo interesującego wyglądu deser zaliczył skuchę. Żałuję, bo po udanej zupie i dwóch drugich daniach nasze oczekiwania były duże.

Restauracja Kuchnia – dla kogo?

Lokal nadaje się na rodzinny obiad, randkę, czy po prostu jako miejsce na kawę i deser. Atmosfera jest luźna, więc nie jest to raczej restauracja na spotkania biznesowe. Tym bardziej, że na tak ograniczonej przestrzeni trudno o zachowanie prywatności, co w kontaktach biznesowych może mieć szczególne znaczenie.

Restauracja Kuchnia – czy warto?

Będąc raz jeszcze w Bydgoszczy zdecydowanie dałabym jeszcze jedną szansę temu lokalowi. Cieszę się, że tu przyszliśmy. Przy kolejnej wizycie oczekiwałabym jednak wydrukowanej karty, gdzie byłyby wypisane składowe części dań wraz z cenami potraw. Jedzenie jest tu smaczne i świetnie, że zmienia się z dnia na dzień – to duże wyzwanie dla szefa kuchni. Gdybym miała określić rodzaj serwowanej tu kuchni stwierdziłabym, że restauracja oferuje domowe dania z nieco wyższej półki. Akurat takie potrawy cenię dużo bardziej, niż wszelkiego rodzaju musy, mazaje i pianki podawane na talerzu.

Do przeczytania!
E.

P.S.
Wszystkie ceny podaję w przybliżeniu, gdyż przywołuję je z pamięci – nie wzięłam rachunku z restauracji, a na stronie, podobnie jak w lokalu nie można znaleźć menu z kwotami. W każdym razie nasz rachunek wyniósł równe 145 zł za dwie herbaty, zupę, dwa naprawdę duże drugie dania i jeden deser.