Seul

Seul – stolica Korei Południowej. Mieszka tu ponad 10 milionów ludzi, a w samej dzielnicy Gangnam, porównywanej do Beverly Hills, aż pół miliona. Monsieur miał okazję spędzić tam kilka dni, więc poprosiłam go by udzielił odpowiedzi na kilka pytań, które najbardziej mnie nurtowały. Zapraszam Was dziś na pierwszy w historii bloga wywiad z M.!



– Edith: Ile trwa podróż do Korei? 
– Monsieur: Leciałem liniami Emirates, co wiązało się z przesiadką w Dubaju. Lot trwał ok. 6h do Emiratów, potem kolejne 8h do Seulu (lot powrotny był dłużysz – ok. 10h). Czas oczekiwania na połączenia wydłużył podróż o ok. 4 godziny. Niestety czas w Korei jest przesunięty o +8h względem zimowego czasu polskiego i o +7h względem czasu letniego, co utrudnia akomodację na miejscu.

– Jak wygląda komunikacja na miejscu? Łatwo dostać się z lotniska do centrum Seulu?
– Tak, bardzo łatwo można się dostać bezpośrednim autobusem. Kupuje się bilet do wybranego miejsca. Mój hotel był w dzielnicy Gangam i zapłaciłem 15 tys. KRW (koreańskich wonów), czyli ok. 45 zł. Jedzie się dość długo – ponad godzinę. Trasa autobusu wiedzie autostradą praktycznie cały czas przez Seul i jego obrzeża.

– Jakie są ceny jedzenia, czy biletów komunikacji miejskiej? 
– Jedzenie na mieście nie jest bardzo drogie. Za obfity obiad składający się z mięsa z grilla, sosów i warzyw płaci się ok. 40 zł. Z drugiej strony woda mineralna w hotelu potrafi kosztować tyle samo 😉 Bilet na metro to kosz kilku złotych w zależności od dystansu. Dość tanie są jednak taksówki.

– Czy coś Cię szczególnie zaskoczyło?
– Przede wszystkim zaskoczyły mnie ulotki leżące wieczorami na bocznych ulicach przed klubami w całym Gangnam. Osoby rozdające ulotki tak naprawdę ich nie rozdają, a…rozrzucają! Chodzą ze słuchawkami na uszach i co chwila wyciągają z sakiewki garść ulotek i je najnormalniej w świecie beztrosko rozrzucają.

Poza tym prawie wszystkie samochody są marek kia lub hyundai. Zdarzają się inne jak bmw, czy mercedes, ale jest ich znacznie mniej. Uderzający jest fakt, że samochody dzielą się na trzy kategorie: białe, szare (srebrne) i czarne. Nie ma innych kolorów samochodów! Tylko taksówki są pomarańczowe (choć można spotkać też np. szare).

Będąc w Seulu miałem wrażenie, że podobnie jak Japończycy wzorują się na wielkomiejskich dzielnicach zza oceanu. Jednocześnie Koreańczycy mimo, iż lubią zagraniczne marki, to nie mówią zbyt dobrze w obcych językach i trudno się z nimi porozumieć po angielsku.

Zaskoczyła mnie także sama dzielnica Gangnam, którą została rozsławiona przez piosenkarza PSY w utworze „Gangnam Style”. Mimo, że od premiery piosenki minęły 2 lata, to i tak jest ona bardzo popularna. W sklepach można nabyć kolorowe skarpetki z podobizną tego wykonawcy, a przy stacji metra Gangnam znajduje się mała scena, na której można stanąć, uruchomić utwór i odtworzyć charakterystyczną choreografię 🙂

– Czy kuchnia koreańska podbiła Twoje serce i zdobyła Twoje kubki smakowe?
– Najbardziej podobały mi się restauracje z paleniskiem na środku stołu, przy którym każdy smażył sobie kawałki mięsa. Bardzo podobał mi się fakt, że wszyscy współbiesiadnicy mogli uczestniczyć w przygotowaniu jedzenia, a nie tylko w ich konsumpcji. Dodatkowo obsługa czuwała byśmy robili wszystko „zgodnie ze sztuką”, więc nie byliśmy pozostawieni sami sobie. Gotowanie i przygotowywanie posiłku zdecydowanie jednoczy ludzi.

Kuchnia koreańska może być więc bardzo smaczna jak wspomniany przeze mnie grill, jak i mniej przyjemna jak kimchi, za którym nie przepadam. Dwa razy jadłem też koreańską zupę, która była tak ostra, że byłem w stanie zjeść tylko dwie łyżki. Można też trafić na zupę z aort lub jeszcze ruszającą się mackę ośmiornicy…

Soju – najbardziej popularny alkohol w Korei

– Jacy w pierwszym kontakcie są Koreańczycy? Czy są równie mili i pomocni jak Japończycy?
– Są bardzo mili, pomocni i sympatyczni. Często uśmiechają się do obcokrajowców, ale nie zauważyłem aż takiej chęci pomocy jak to miało miejsce w Japonii. Być może to też ze względu na to, że spędziłem tam tylko 5 dni, a nie 3 tygodnie.

– Co udało Ci się zobaczyć w Seulu?
– Przede wszystkim pojechałem tam służbowo, więc jedynie 2-3h każdego dnia mogłem wykorzystać na poznanie miasta. Wyjątkiem był ostatni dzień, który w całości miałem do dyspozycji, gdyż wylatywałem prawie o północy. Tego dnia wybrałem się do, jak mi powiedziano, największej atrakcji miasta – Pałacu Changdeokgung, który jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Pałac jest tak naprawdę kompleksem wielu bardzo ładnych budynków, ale w kontekście naszej niedawnej podróży do Japonii nie było to dla mnie wielkie zaskoczenie. Ciekawe było jednak samo oprowadzanie przez anglojęzycznego przewodnika, który w ramach „Secret Garden Tour” opowiadał o ciekawych legendach i poszczególnych miejscach w „tajemniczym ogrodzie”. Na przykład przy jednej z bram Koreańczycy modlą się o młody wygląd. Przy tej okazji okazało się, że nasz przewodnik ma 40 lat, a cała wycieczka oceniła go na maksymalnie 25. Najwyraźniej modlitwy przyniosły dobry skutek 😉

– Czy chciałbyś wrócić do Korei i zwiedzić ją na spokojnie?
– Zdecydowanie tak, ale chyba jednak w pierwszej kolejności wolałbym odwiedzić inne kraje azjatyckie jak np. Tajlandia, czy Wietnam. Korea nie wydała mi się po prostu tak barwna, ale z pewnością byłem tam zbyt krótko, by powiedzieć to z całą stanowczością. Swój pogląd opieram bardziej na pierwszym wrażeniu jakie odniosłem. Podróż służbowa ma jednak zawsze inny charakter niż wyjazdy prywatne i nie da się do końca odkryć danego miejsca.

Jeżeli macie pytania zadawajcie je jak zawsze w komentarzach, Monsieur obiecał, że postara się odpowiedzieć na wszystkie 🙂
E.

Choć nie w tak szybkim tempie jak Madame 🙂
M.

Skarpetki 🙂

W metrze

Czytelnia w przejściu podziemnym do metra

Zabawne postaci na ulicy w Seulu

Sushi z kiełbasą!!!

Restauracja samoobsługowa

Koreańska waluta

Drzwi do łazienki wyglądały jakby były zrobione z papieru – w rzeczywistości był to stylizowany, cienki plastik

Koreańska kawa „po wietnamsku”