Ascona – miejsce, w którym narodził się współczesny weganizm

Ascona – centrum, starówka i promenada

Charakterystycznym punktem miasta jest kościół Świętego Piotra i Pawła ze smukłą i wysoką dzwonnicą. W jego wnętrzu znajduje się słynny ołtarz Matki Boskiej, jeden z arcydzieł Giovanni Serodine (1600-1630) – włoskiego malarza, który urodził się właśnie w Asconie. Jego śladów jest zresztą w Asconie więcej np. w stojącym obok kościoła pięknie udekorowanym rodzinnym domu – Casa Serodine.

Warto jest pochodzić i pogubić się w uliczkach starego miasta. Znajdziecie tam mnóstwo sklepików, butików i restauracji. Co budynek, to ciekawszy! I pomimo, że miasto liczy tylko ok. 5 tys. mieszkańców, to bez trudu na starówce znajdziecie butiki największych światowych marek. Wszystko zrobione jest jednak z wielkim smakiem i można mijać te sklepy zupełnie nie zwracając na nie uwagi, bo nie rzucają się w oczy.

W miasteczku znajdziecie pyszne lody, a także kilka ciastkarni „panetteria” sprzedających panetonne we wszystkich możliwych rozmiarach i smakach.

Fantastyczna jest też promenada wzdłuż jeziora. To tak malownicze miejsce, że od razu czujecie do niego miętę. Po prostu nie da się pozostać obojętnym na pastelowe domki ustawione jeden przy drugim, bujną roślinność i granatową taflę wody. No i góry!

Zapomniałabym o górach, których jest dookoła w bród. I one wpływają na niesamowite wschody i zachody słońca, mistyczną mgłę nad jeziorem i przecudne widoki.

Gdy stanęłam w centrum Ascony po raz pierwszy z miejsca przypomniał mi się widok w Montreux. Ale Ascona jest inna: ma inny klimat, a góry są łagodne, porośnięte bujną roślinnością, podczas gdy w Montreux dominują ostre alpejskie szczyty pokryte śniegiem. O ile Montreux wywarło na mnie duże wrażenie, to muszę przyznać, że Ascona zrobiła na mnie jeszcze większe. A podobieństw między tymi dwiema miejscowościami jest nawet więcej: w obu tych miejscach odbywają się słynne festiwale jazzowe. Co prawda ten w Asconie nie ma tak długiej historii, ale widziałam na własne oczy, że jest na wysokim poziomie. Wzdłuż całej promenady poustawiane są sceny, na których przez kilka dni grają światowej klasy muzycy – pokazywałam Wam to na Insta Stories.

Interesująca jest także wizyta na miejskim cmentarzu, położonym na obrzeżach zabytkowego centrum miasta, z grobami kilku literatów, artystów i innych wybitnych osobistości, którzy mieszkali w Asconie. Niektóre nagrobki są prawdziwymi działami sztuki, a sam cmentarz jest usytuowany na zboczu, z piętrowo biegnącymi alejami. To miejsce robi ogromne wrażenie.

Ascona i Monte Verità – góra prawdy i weganizmu

A wracając do gór otaczających miasto, to jedna z nich Monte Verità, czyli „Góra Prawdy” ma wyjątkowo ciekawą historię (na powyższym zdjęciu to pierwsze wzniesienie po lewej stronie).

W 1900 roku Henri Oedenkoven, 25-letni syn biznesmena z Antwerpii, i jego towarzyszka Ida Hofmann kupili to wzgóze i założyli na nim „spółdzielczą wegetariańską kolonię Monte Verità”. Kolonia została założona na zasadach socjalizmu, ale z czasem zmieniła swój profil i otworzyła się na gości. Powstało tu nawet sanatorium z budynkiem, w którym goście mogli zażywać kąpieli. Mieszkańcy uprawiali własne warzywa i owoce i jedli tylko to, co udało im się zebrać. Nie używali przy tym żadnych przypraw. Ich kuchnia była prosta i surowa, dlatego uważa się, że rozpropagowała wśród elit tu przybywających ideę weganizmu i to dzięki tej grupie weganizm oraz wegetarianizm są dziś na tyle silne i popularne (oczywiście weganizm był znany już w starożytności, jednak na przestrzeni wieków przeżywał swoje wzloty i upadki, a w tym przypadku chodzi o spopularyzowanie tego stylu życia w XX wieku). Jednocześnie mieszkańcy Monte Verità sprzeciwiali się własności prywatnej, przestrzegali sztywnego kodeksu moralnego, byli nudystami, odrzucali małżeńskie konwenanse czy politykę.

Na początku XX wieku Ascona przyciągała wielu intelektualistów i artystów. Bywali tu anarchista i lekarz Raphael Friedeberg, Hermann Hesse – laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 r., psychiatra i artysta Carl Jung, Erich Maria Remarque – autor „Na Zachodzie bez zmian”, Hugo Ball – twórca dadaizmu, Isadora Duncan, Paul Klee, Max Weber i wielu, wielu innych. W owych czasach używano nawet pojęcia „krąg Ascony”.

Ponoć góra Monte Verità miała i ma w sobie jakąś niewytłumaczalną i magiczną energię, która pomagała tworzyć i regenerować siły. Dziś, choć dawno już nie ma wegańskiej kolonii, miejsce to tętni życiem. Monte Verità od 1964 roku jest własnością kantonu Ticino, a obecnie jest siedzibą ośrodka konferencyjnego Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurychu, Centro Stefano Franscini, a także muzeum.

Dziś są tu organizowane specjalne spacery do „miejsca mocy”, można także zatrzymując się w Asconie wybrać tutejszy 3* hotel Monte Verità. Należy on do sieci Swiss Historic Hotels – budynek jest oryginalną konstrukcją z 1927 roku utrzymaną w modnym wówczas stylu Bauhaus i muszę Wam powiedzieć, że wygląda na bardzo przyjemne miejsce. Dojazd do miasta zajmuje mniej niż 5 minut.

Na wzgórzu znajduje się także założona w 2006 r. pierwsza w kontynentalnej części Europy plantacja herbaty.

W kolejnych szwajcarskich opowieściach napisze Wam więcej o tutejszym herbacianym ogrodzie, Lugano oraz St. Moritz. Tymczasem odsyłam Wam do poprzednich wpisów – znajdziecie je pod hasłem Szwajcaria.

Do przeczytania!

E.