Osaka

Na lotnisku Kansai w Osace wylądowaliśmy punktualnie o ósmej rano, dzięki temu cały dzień mieliśmy przed sobą. Trzeba jednak przyznać, że pierwszy dzień w Japonii ze względu na zmianę czasu nie należał do prostych. Po nocnej podróży, w dodatku ubożsi o 7 godzin byliśmy wykończeni, jednak po mocnej kawie z automatu zebraliśmy siły i po 2 godzinach na lotnisku (tyle trwało w naszym przypadku przejście przez punkt immigracyjny, odebranie bagaży i karty Japan Rail Pass) byliśmy gotowi do drogi w kierunku miasta.

Lotnisko Kansai jest bowiem oddalone o blisko 30 km od centrum Osaki i jednocześnie 5 km od stałego lądu – wyspy Honsiu. Wygląda tak jak na poniższym zdjęciu. Jest połączone dwupoziomowym mostem ze stałym lądem, po którym jeżdżą pociągi, jak i samochody. To najdłuższa (3,7 km) tego typu konstrukcja na świecie.

Pamiętam jak w latach ’90-tych Kansai było budowane, bo już po oddaniu do użytku z wypiekami na twarzy oglądałam na Discovery program o jego kosmicznej wręcz konstrukcji. Japończycy zdecydowali bowiem stworzyć je od zera na sztucznej wyspie z dala od miasta, by nie zakłócało spokoju mieszkańcom. O lokalizacji tego portu lotniczego przesądził też fakt, że teren wokół Osaki jest na tyle górzysty, że trudno też było znaleźć odpowiednie miejsce na ogromny nowy, międzynarodowy terminal.

Po około godzinnej przejażdżce dookoła Osaki podmiejskim pociągiem (wsiedliśmy w pierwszy lepszy pociąg, który okazał się być „Loop Line”), przypominającym przez mnogość stacji metro dotarliśmy na olbrzymi dworzec Osaka Station. Odnalezienie właściwej linii metra zajęło nam dobre pół godziny, bo w Osace wszystko jest rozbudowane i wręcz ogromne: sieć metra, podziemne przejścia, o samym dworcu nie wspominając. To był szok! Jeszcze nigdy nie spotkałam się z taką liczbą sklepów i galerii handlowych ukrytych w podziemiach. To jakby miasto w mieście. Z wrażenia i zmęczenia podróżą nawet nie miałam siły wyciągnąć aparatu, by zrobić zdjęcia. Następnego dnia było już lepiej i Monsieur nagrał filmik, na którym widać jak wygląda poranek w dzień roboczy w Osace:

Kiedy dotarliśmy już do hotelu i zostawiliśmy w nim swoje rzeczy (uwaga: doba hotelowa w Japonii zaczyna się zwykle o 15:00, a kończy o 10:00 i nie ma szans, że dostaniemy swój klucz np. o 13:00 chyba, że dopłacimy dodatkowo 1/3 ceny dobowego pobytu) postanowiliśmy pójść czym prędzej na miasto. Jako, że mieszkaliśmy tylko jedną stację metra od centrum zorientowanie się w terenie nie przysporzyło nam trudności. Bardzo szybko odnaleźliśmy także odwiedzony przez Anthony Bourdain’a lokal Pizza Ball House serwujący ponoć najlepsze w mieście takoyaki (w dużym skrócie: kulki z ciasta jajecznego z ośmiornicą w środku – będzie o nich osobny wpis).

Potem chodziliśmy po mieście zaznajamiając się z nim i obserwując kwitnące drzewa wiśni. Widok był cudny i zupełnie się nie spodziewaliśmy zobaczyć tylu drzew w samym sercu tak wielkiego, bo pzecież liczącego 2,7 mln mieszkańców miasta.

W tym miejscu warto nadmienić, iż Osaka jest jednym z najważniejszych ośrodków przemysłowych, handlowo-usługowych i rozrywkowych w kraju. Potencjał ekonomiczny Osaki porównuje się nawet do Tokio, a przecież jest to dopiero trzecie najliczniej zamieszkałe miasto Japonii (po Tokio, jak i Jokohamie). Osaka to także ważny węzeł komunikacyjny oraz port. W centrum znajduje się dworzec Osaka Station, a na północy, Shin-Osaka – dworzec, na którym zatrzymują się Shinkanseny – bardzo szybkie, dalekobieżne pociągi.

Osaka zwana jest miastem tysiąca mostów, bo przecina ją sieć kanałów, którymi transportowano towary. Właśnie ze względu na swój kupiecki charakter po dzień dzisiejszy zauważa się różnice pomiędzy nią, a resztą kraju. To właśnie wokół osakijskiego dworca jest jedna z największych na świecie przestrzeni zakupowych. Podziemne korytarze, o których wspominałam i które w zasadzie były pierwszą rzeczą, na jaką się tu natknęliśmy. Na turyście z Europy robią kolosalne wrażenie, bo u nas to rzecz niespotykana na taką skalę.

Jedno z wejść do osakijskiego metra zupełnie zastawione rowerami

Podziemny pasaż stylizowany na muzeum „Chicago Gallery”. To przejście podziemne, w którym wiszą reprodukcje obrazów będących własnością tej instytucji – genialna sprawa!



Każdy obraz jest podpisany i jest niejako namalowany na płytkach, którymi wyłożone jest przejście. Dla ozdoby każde „płótno” posiada własną ramę.

W Japonii jest mało miejsca, więc każdą cenną przestrzeń, jak właśnie w centrach miast, wykorzystuje się potrójnie: na estakadach buduje się autostrady i tory dla pociągów, po ziemi chodzą piesi i jeżdżą samochody, a w podziemiach buduje się podziemne przejścia, które ułatwiają przemieszczanie się, jak i stają się gigantycznymi centrami handlowymi z mnóstwem miejsc, w których można coś przekąsić o każdej porze dnia i nocy.

Powiem szczerze, że ta swego rodzaju potrójne życie Osaki robi niewiarygodne wrażenie. W takim miejscu ma się wrażenie, że wszystko dookoła nas biegnie trzy razy szybciej. To coś niesamowitego! I z góry przepraszam za nadużywanie przymiotników z przedimkiem „naj”. Po prostu Japonii nie da się opisać inaczej, a przynajmniej ja tego nie potrafię.

Zamek w Osace

Pierwsze popołudnie przyniosło lekką mżawkę i pogorszenie pogody. Tak się złożyło, że tego akurat dnia postanowiliśmy zobaczyć największą atrakcję miasta, czyli osakijski zamek otoczony olbrzymią fosą.

Dzięki biletowi dziennemu n komunikację miejską (600 JPY – ok. 18 zł) bilet wstępu do zamku mogliśmy kupić za zniżką, dokładnie za 500 JPY, czyli 15 zł. W środku wystarczyło wjechać windą na 6 piętro i potem wejść kolejne dwa, by znaleźć się na tarasie widokowym, z którego można było podziwiać cztery strony świata.

Mieliśmy szczęście, bo akurat podczas naszego pobytu zaczynał się sezon kwitnienia wiśni i z tej okazji organizowanych było wiele imprez plenerowych, jak i festiwali. Teren zamku w wielu miejscach był pięknie udekorowany.

Oceanarium Kaiyukan

Kolejnego dnia również niebo ukryło się za warstwą szarych chmur. Stwierdziliśmy więc, że będzie to znakomita okazja, by odwiedzić Akwarium Kaiyukan. Tuż obok niego znajduje się wysokie na 120 metrów diabelskie koło. Na szczęście było nieczynne i nie musiałam brać udziału w diabelskiej przejażdżce, która skądinąd była wielkim marzeniem Monsieur 😉

Akwarium w Osace jest jednym z największych tego typu ośrodków na świecie i może się pochwalić największym zbiornikiem.

Przyznaję, robi ogromne wrażenie, a koszt biletu (ok. 66 zł) jest jak najbardziej uzasadniony. Spędziliśmy tam około 3 godzin oglądając przeróżne zwierzęta.

Odwiedziny rozpoczynają się od wjechania bardzo, bardzo długimi ruchomymi schodami na samą górę budynku. Potem trasa wiedzie nas dookoła wielkiego zbiornika, na którego różnych poziomach mieszkają przeróżne zwierzęta.

Spotkamy tu zarówno ryby, jak i ssaki żyjące w niemal pustynnym klimacie.

Wielka świnka morska, czyli kapibara – może mieć nawet 80 kg wagi, niestety schowała się za kamieniem, więc nie można było zobaczyć jej długich nóg

Pingwiny mają ciągły dostęp do opadów śniegu – chętnie korzystały z takiego „prysznica”

W oceanarium jest też wiele różnych gatunków delfinów

 Są tu też ogromne płaszczki…

…lwy morskie…

 …oraz sympatyczne foki, które puszczały do nas oko 😉

W innej części można poznać zwierzęta żyjące w ciepłych klimatach jak np. leniwce – tu wtulona w drzewo siedzi sobie bardzo leniwa para tych ssaków. Ponoć schodzą z niego tylko raz w tygodniu, by załatwić swoje potrzeby fizjologiczne, a cały czas spędzają na górze i nawet wielką trudność sprawia im wyciągnięcie łapy po liście do jedzenia 🙂

Osaka nocą

Osaka ma także nocne, bardziej rozrywkowe oblicze, przepełniona masą sztucznego oświetlenia, neonów i restauracji otwartych do późnych godzin nocnych.

Dworzec

Estakady koło dworca

Pewnego wieczora wychodząc z dworca Monsieur zauważył wielkie czerwone diabelskie koło (była to już druga, ale wcale nie ostatnia tego typu atrakcja w Osace). Widział, że się kręciło, więc postanowił mnie na nie zabrać. Jak się możecie domyślać nie zareagowałam specjalnie entuzjastycznie 🙂

Okazało się, że koło jest tylko o kilka metrów mniejsze od tego koło akwarium i ma ponad 110 metrów wysokości. Jest częścią centrum handlowego, a cena za przejażdżkę to 15 zł.

Widoki na pogrążoną w zmroku Osakę były naprawdę piękne, choć szkoda, że przez szyby (i tak czyszczone po każdym pasażerze) nie dało się zrobić bardziej ostrych zdjęć, a okien niestety nie dało się otworzyć.

Umeda Sky Building

Innego wieczora udaliśmy się na piechotę do Umeda Sky Building – najbardziej popularnego miejsca, z którego można podziwiać miasto.

Umeda Sky Building to dwie wieże połączone ze sobą na górnych piętrach kładką, na której znajduje się punkt widokowy.

Trzeba przyznać, że widoki na osakijskie „city” robią wrażenie. Dopiero z takiego punktu widać, że co trzeci wieżowiec na dachu lądowisko dla helikoptera, a niektóre niższe np. basen lub kort tenisowy.

Zachód słońca z tego miejsca (173 metry) wyglądał naprawdę bajkowo.

Dodatkową atrakcją Floating Gardens były tytułowe ogrody, które jednak znaleźliśmy pod budynkiem, a nie na jego szczycie. Dodatkowo na kondygnacji -1 stworzono centrum restauracyjne zaprojektowane na podobieństwo Osaki z XX wieku.

Zakupy i jedzenie

W Osace sklepy czynne są do 21-22, można wybrać się więc na wieczorne zakupy np. do słynnej sieci z elektroniką Yodobashi.

Można też odwiedzić dzielnicę rozrywek i restauracji Dotonbori.

Znajdziemy w niej mnóstwo salonów z karaoke, czy pachinko, a także niezliczoną liczbę restauracji, w tym te serwujące rybę fugu, która może okazać się dla nas ostatnim posiłkiem, o ile będzie niewłaściwie przygotowana (ryba ta w wątrobie ma silną truciznę, dlatego mogą ją przygotowywać tylko wykwalifikowani kucharze; dane statystyczne mówią, że co roku kilka osób kończy swój żywot po jej spożyciu).

Do Dotonbori prowadzi bardzo długi pasaż w dzielnicy Shinsaibashi. Można tu znaleźć wszystko, od sklepów z tanimi rzeczami (coś na kształt chińskiego bazaru), po marki z wyższych półek. Myślę, że można pokusić się o stwierdzenie, że im bardziej zbliżamy się do Dotonbori tym sklepy stają się bardziej eleganckie i drogie.

Pasaż ma grubo ponad kilometr długości w i w końcu doprowadza nas do centrum Dotonmori, czyli mostu nad kanałem dookoła którego jest mnóstwo neonów. To miejsce jest jednym z symboli Osaki. Możemy je łatwo rozpoznać po sylwetce postaci Glicoman’a – „maskotki” firmy Glico, która produkuje m.in. bardzo popularne lody.

Znajdziemy tu także wielkie kraby, które z fasad budynków machają do nas łapkami…

… a także gigantyczne reklamy ulubionych japońskich produktów jak piwo Asahi…

…czy marek globalnych jak H&M lub Starbucks.

Jest tu też bardzo silnie rozwinięty street food, ale o tym napiszę przy okazji wpisu o osakijskiej kuchni. Można tu dostać pierogi z różnymi farszami, nogi kraba, takoyaki i inne specjały. Wszystko w bardzo przystępnych cenach do maksymalnie 20 zł.

Dotonbori zabiera nas w inny świat. Jest kolorowo, żywiołowo i intensywnie. Dookoła mnóstwo ludzi, który wieczorami spotykają się właśnie tu, czy to na zakupy, czy na świetne jedzenie. Po wycieczce w to miejsce nie mamy wątpliwości, że Osaka żyje niemal 24h na dobę. Dzięki temu robi na nas jeszcze większe wrażenie i podoba nam się coraz bardziej.
Po takich doświadczeniach i spędzaniu tu niemal każdego wieczora aż żal było z niej wyjeżdżać po 5 dniach.