HACI – restauracja z japońską pizzą, czyli okonomiyaki

No i w końcu po latach popularności wszelkiej maści sushi barów, a następnie ramenowni, przyszedł czas na kolejne doskonałe danie kuchni japońskiej, o które było dość trudno w Warszawie (jadłam je tylko w nieczynnym już Tako Yako). Z okazji naszej 15-tej rocznicy pierwszej randki przy Metrze Politechnika, wybraliśmy się właśnie do HACI – restauracji japońskiej, która serwuje takie przysmaki jak okonomiyaki, takoyaki czy makaron yakisoba. A że restauracja mieści się bardzo blisko metra, to wpisała się w świętowanie naszej rocznicy idealnie!

Okonomiyaki określa się mianem japońskiej pizzy, naleśnika bądź omletu, choć w rzeczywistości danie to tylko kształtem przypomina trzy przytoczone tu potrawy. Można powiedzieć, że to połączenie ciasta naleśnikowego z omletem lub sadzonym jajkiem, ostrą kapustą, makaronem, owocami morza, bekonem, rozmaitymi sosami i kilkoma posypkami. Tak, to właśnie jest okonomiyaki.

HACI restauracja japońska – lokalizacja:

Zacznę od tego, że w lokalu realnie przestrzegane są wszelkie normy sanitarne związane z pandemią. Za to już na wejściu duży plus.

Lokal znajduje się przy ulicy Polnej 30B, nad Aleją Armii Ludowej. Wchodzi się z poziomu parteru i schodzi na dół schodami. Jeśli wybieracie się tam z dziećmi w wózkach może to stanowić małą przeszkodę, bo wózek trzeba znieść, bo nie ma go gdzie zostawić na górze.

HACI restauracja japońska – wystrój:

Lokal jest urządzony w bardzo minimalistycznym stylu. Powiedziałabym, że po japońsku. Na ścianach wiszą tylko małe ozdoby w postaci łopatek do okonomiyaki czy maneki neko, czyli kotka szczęścia, który macha ciągle łapką.

HACI restauracja japońska – menu:

Karta jest krótka i prosta. W zasadzie mamy 3 różne dania do wyboru, każde w kilku wersjach.

Jest okonomiyaki z wieprzowiną, warzywami, kalmarem, krewetkami lub wegańskie (od 28 do 33 zł), kulki z ośmiornicą, kalmarem, serem lub surimi, czyli takoyaki (po 30 zł za 16 sztuk) oraz makaron yakisoba w dwóch odsłonach – solo lub z warzywami (po 25 zł).

Wszystkie te dania pamiętamy doskonale z naszej podróży do Japonii, a zwłaszcza z Osaki, w której spędziliśmy 5 dni zajadając się nimi w najlepszych lokalach polecanych m.in. przez Anthony Bourdain’a, o których pisałam Wam m.in. tu: Mizuno – kultowe okonomiyaki w Osace.

No więc jakie było okonomiyaki w HACI? Inne od tego w Mizuno, bo przede wszystkim wybraliśmy wersję z warzywami, a nie z mięsem czy owocami morza. Pozostałe dodatki były podobne: makaron, jajko, majonez, ciemno sos teppanyaki czy katsuobushi, czyli suszone płatki bonito. Na końcu omlet został posypany także aonori, czyli posypką z suszonych wodorostów.

Danie było bardzo smaczne i mimo wszystko dość lekkie za sprawą warzyw. Jest to klasyka kuchni regionu Kansai i moim zdaniem super smaczna potrawa. Bardzo się cieszę, że można zjeść je znowu w Warszawie. Porcja z HACI jest w sam raz na pierwszy głód dla dwóch osób.

Kolejnym hitem są kulki takoyaki. Co prawda dostajemy je już gotowe do zjedzenia, podczas gdy w Japonii zwykle sami je sobie smażyliśmy z pomocą obsługi, ale są bardzo ciekawe. Choć w porównaniu do tych które pamiętamy mają znacznie bardziej delikatną konsystencję. Są mięciutkie i rozpływają się w buzi i niemalże na talerzu. Te, które jedliśmy w Japonii i to nie ważne czy w Osace czy Hiroszimie, były znacznie bardziej zwarte i gęste. Dla mnie obie wersje są pyszne, a do dania tego mam wielki sentyment. Takoyaki z HACI są doskonałe. Próbowaliśmy tych z ośmiornicą i kalmarem (można zamówić jedną porcję, czyli 16 sztuk, dzieloną pół na pół i wybrać dwa różne dodatki).

Makaron yakisoba na tle dwóch powyższych dań wypada zupełnie przeciętnie, choć ma w sobie mnóstwo smaku. Po prostu forma okonomiyaki czy takoyaki jest tak oryginalna, że dania te grają pierwsze skrzypce.

HACI restauracja japońska – podsumowanie:

Gorąco Wam polecam to miejsce! Jest smacznie, obsługa się bardzo stara, a w kuchni oczywiście gotuje rodowity Japończyk. Może wystrój jest niezbyt randkowy, bo bardzo minimalistyczny, ale jedzenie jest według mnie bardzo interesujące. W końcu coś innego! Jedynym minusem jest to, że wszystkie dania podawane są na łupkach, których szczerze nie cierpię.Ale w sumie to drobiazg.

Do przeczytania!

E.