Madonna – restauracja na świetny lunch i nie tylko

Madonna to lokal, który szturmem podbił Warszawę. Nie obyło się przy tym bez skandalu i protestów. O stolik, w dwa miesiące od otwarcia, jest nadal trudno. O rezerwacji z dnia na dzień można zapomnieć, trzeba je robić z kilkutygodniowym wyprzedzeniem lub…przyjść na lunch, podczas którego rezerwacje nie są wymagane, ani nawet możliwe. Wpadliśmy tu ostatnio z M., by przekonać się na własne oczy, o co tyle szumu.

Madonna – wystrój i lokalizacja:

Madonna mieści się przy Placu Konstytucji 3. Wcześniej w tym lokalu działała restauracja Sexy Duck. Miejsce przeszło totalną metamorfozę. Wystrój jednym będzie się podobał, inni będą nim oburzeni. Jest dużo neonów, grafik i świateł. Haftowane serwety i sztuczne kwiaty zestawiono z intensywnymi kolorami i lustrzanym sufitem, który potęguje wrażenia. Można powiedzieć, że wnętrze jest kiczowate, ale to zamierzony efekt. Zdecydowanie twórcy nie poszli w minimalizm, a maksymalizm.

Na ścianach wiszą przeróżne grafiki przedstawiające postaci popkultury jako świętych i cytaty Madonny. Stąd też protesty, jakie miały miejsce w pierwszych dniach działalności restauracji. Moim zdaniem wystrój raczej skłania do refleksji niż obraża poglądy religijne, ale każdy może mieć własne zdanie. Skupmy się jednak na jedzeniu, a nie na samym wystroju, który przecież w restauracji nie jest najważniejszy.

Jedzenie

Wpadliśmy tu na lunch, który składa się z zupy i dania głównego do wyboru i kosztuje 35 zł, co jak się zaraz przekonacie jest ceną niezwykle atrakcyjną za tę jakość jedzenia.

Dodatkowo do lunchu można zamówić karafkę wody za 6 zł lub lemoniadę czy kieliszek wina za 9 zł czy butelkę Primitivo lub Pinot Grigio za 39 zł. Poza tym do zestawu można dobrać creme brulee lub tiramisu w promocyjnej cenie, bo tylko za 10 zł.

Wzięliśmy lemoniadę hibiskusową oraz z marakują. Obie były świetne, bardzo odświeżające.

Zestawy lunchowe

Monsieur wybrał bulion z makaronem, a ja zupę Ribollitę, czyli gęstą zupę z fasolą. Obie pozycje okazały się rewelacyjne. Przy czym moja zupa była bardzo treściwa, z dużą ilością warzyw i fasoli oraz z grzankami mogłaby robić za cały obiad. Porcje nie różniły się niczym od klasycznych.

Z dań głównych do wyboru był kotlet schabowy z pieczonymi ziemniakami toskańskimi, bucatini amatriciana, gnocchi z gorgonzolą DOP i świeżą figą, pappardelle z borowikiem i kurczakiem, rigatoni z salsiccią i truflą, gnocchi w stylu Norcia, gnocchi z serem Fontina, ravioli z dynią, panko i serem gran kinara oraz, za dodatkową opłatą 20 zł stek medium rare 200g w sosie borowikowym z frytkami. Widziałam kilka dań na sąsiednich stolikach i muszę przyznać, że wybranie jednego było trudne. Zdecydowaliśmy się na bucatini amatriciana z podgardlem i policzkami oraz pappardelle z borowikiem i kurczakiem. Porcje były przeogromne. Zabraliśmy połowę na wynos, by zmieścić desery.

Ale co najważniejsze oba makarony były przepyszne, doskonale doprawione, świeże, pachnące, aromatyczne. Nic nie można było im zarzucić poza tym, że po solidnej porcji zupy naprawdę trudno byłoby je w całości zjeść (opakowanie na wynos kosztuje 3 zł). I to wszystko, przypomnę, za 35 zł.

Nie mogliśmy odmówić sobie deserów, więc wzięliśmy dwa do podziału. Monsieur się co prawda zarzekał, że nic nie wciśnie, ale tiramisu, jak i creme brulee podane z płomieniami, zrobiły na nim takie wrażenie, że nie mógł sobie odmówić. Desery okazały się równie pyszne, jak i poprzednie dania. Zwłaszcza płonący cremee brulee robi wrażenie. Nie żałowano w nim wanilii.

Wyszliśmy najedzeni i w uśmiechem na twarzy, bo i obsługa jest tu znakomita. Powiedziałabym nawet, że nie pamiętam, by gdzieś ostatnio zrobiła na mnie lepsze wrażenie. A chodzimy przecież dużo i regularnie odwiedzamy nowe, jak i istniejące od lat miejsca.

Madonna – podsumowanie:

Madonna na lunch to fantastyczny wybór. Nie wiem, czy jest obecnie lepszy lunchowy adres w Warszawie. Choć ze względu na wystrój nie jest to pewnie lokal dla każdego. Wrócimy tu wkrótce na pizzę i inne dania z klasycznej karty, bo jedzenie jest pyszne, bardzo autentyczne.

Do przeczytania!

E.

Rachunek