Nonna Pizzeria – nowa pizza neapolitańska w Warszawie

Nonna Pizzeria otworzyła się przy Oboźnej pod koniec stycznia, ale szybko musiała przejść w tryb dowozów w związku z pandemią. Od połowy maja działa na nowo i w końcu tu trafiliśmy.

Nonna Pizzeria – lokalizacja:

Nonna Pizzeria mieści się w kamienicy przy Oboźnej, niemalże na przeciwko Teatru Polskiego i Harendy z drugiej strony. Lokalizacja jest świetna, zaraz obok czai się wegańska Falla i jeszcze kilka innych popularnych miejsc.

Nonna Pizzeria – wystrój:

Lokal jest malutki i mieści tylko kilka małych stolików. Sercem pizzerii jest wielki piec wyłożony mozaiką oraz bar, przy którym mieli siedzieć goście, ale wiadomo, że nie siedzą, bo mamy pandemię.

Nie ma rezerwacji, więc albo przyjdziecie odpowiednio wcześniej, albo w weekend będziecie cierpliwie czekać na miejsce w kolejce na zewnątrz.

Nonna Pizzeria – menu:

Karta jest krótka i składa się z czerwonych i białych placków oraz kilku przekąsek. Do tego deser dnia, którym często jest sernik z jednej z moich ulubionych cukierni Cukier Puder.

Nie jesteśmy fanami pizzy blanche, więc zawsze idziemy w rosso – z klasycznym sosem pomidorowym. Tak było i tym razem – wybraliśmy Diavola (32 zł) z mozzarellą fior di latte, pikantnym salami, chilli i bazylią oraz Carminuccio (29 zł) z pancettą, pecorino, bazylią i pieprzem. Do tego dobraliśmy sałatkę mieszaną (15 zł).

Obie były świetne i wyraziste, choć oczywiście moja Diavola zdecydowanie bardziej. Poziom ostrości oceniam na idealny – była ostra, momentami nawet bardzo, ale taka w sam raz do zjedzenia. Choć przyznam potem trochę chciało mi się pić 😉 Składniki były doskonałe, nic dodać, nic ująć.

Natomiast pizza Monsieur była bardziej wyważona, choć oczywiście pancetta i pecorino też są dość charakterne.

No i najważniejsze, czyli ciasto! Ciasto jest super pachnące i aromatyczne. Czuć ten piec opalany drewnem i pracę włożoną w przygotowanie ciasta. Cieniutkie na środku, grube z bąblami powietrza na zewnątrz. Jest nieco gumowe, według mnie nieco bardziej niż np. w Ciao a Tutti czy Quattro Piatti. Ale to oczywiście kwestia gustu, bo jedni wolą bardziej ciągnące, a inni nieco bardziej chrupkie. Warto spróbować, by mieć porównanie.

Na deser wzięliśmy oczywiście kawę (cappuccino kosztuje tu 9 zł) oraz kawałek sernika. Akurat tego dnia był pistacjowy (15 zł). I o ile sam sernik był rewelacyjny: puszysty, na delikatnym spodzie i z pistacjową polewą, to samo używanie nazwy „pistacjowy” uważam za lekkie nadużycie.

Pistacje pojawiły się tylko w polewie. Sam sernik był de facto zupełnie klasycznym sernikiem, bez dodatku masy pistacjowej czy orzeszków do spodu.

Przepis na bogaty sernik pistacjowy znajdziecie niebawem w moim e-booku. I obiecuję Wam, że to będzie petarda i naprawdę smak pistacji będzie wyczuwalny w każdym kęsie, bo do tego sernika trzeba ich zużyć 300 gramów, więc każda porcja zawiera solidną garść.

Nonna Pizzeria – podsumowanie:

Nie zmienia to faktu, że jedzenie w Nonna Pizzeria było bardzo dobre i jest to bardzo przyjemne miejsce z sympatyczną obsługą. Wystrój jest oszczędny, ale przykuwa oko. Według mnie stoliki powinny być szerzej rozstawione, dlatego póki co radziłabym siadać przy parapecie na zewnątrz lub zamawiać na wynos. Póki jest ciepło jest to jak najbardziej fajna opcja, by wziąć placek i pójść z nim do parku poniżej UW.

Do przeczytania!

E.

Rachunek