Przystanek Tleń – pyszne miejsce koło Borów Tucholskich

Jak wspominałam w ostatnim przepisie na rewelacyjne pieczone jabłka, niedawno zawitaliśmy do Województwa Kujawsko-Pomorskiego. Odwiedziliśmy m.in. Przystanek Tleń w Borach Tucholskich – miejsce, o którym sporo słyszałam, a jeszcze nie miałam okazji odwiedzić. Nie można tu zrobić rezerwacji z wyprzedzeniem. Trzeba przyjechać i, przynajmniej w weekend, odstać swoje w kolejce. Ale warto!

Przystanek Tleń to pensjonat, restauracja i browar zlokalizowany nad Wdą, która wpływa nieopodal do Jeziora Żur. Miejsce jest piękne i malownicze. Dookoła są piękne lasy, po których warto pospacerować.

Restauracja jest całkiem spora, ale i tak nawet poza sezonem cieszy się dużą popularnością. Stąd konieczność czekania na stolik. Na szczęście nie trwa to długo, bo wszystko w środku działa na wysokich obrotach i nawet przy dużym obłożeniu, na jedzenie nie czeka się długo.

Trafiliśmy akurat na piękną pogodę, więc można było usiąść i zjeść nawet na tarasie. Wybraliśmy jednak środek lokalu, który utrzymany jest w stonowanych barwach i stylu nawiązującym do górskich chalet. Przynajmniej tak mi się kojarzy. Karta jest stosunkowo krótka, a poza nią znajdziemy kilka sezonowych specjałów jak grzane wino czy gnocchi z borowikami. Dużym plusem jest możliwość zamawiania połowy porcji pierogów, dzięki czemu można popróbować różnych smaków.

Przystanek Tleń – jakich dań tu spróbowaliśmy?

Na wstępie zamówiliśmy zupę grzybową z ziołowymi kluseczkami (15 zł) oraz placki ziemniaczane, zwane flendzami (20 zł) i dostaliśmy świeżutki chleb ze smalcem jako czekadełko.

Muszę przyznać, że placki ziemniaczane były genialne! Niezbyt tłuste, chrupiące, usmażone w punkt. Podano je z kwaśną śmietaną i kwaszonymi ogórkami. Powinny dostać nagrodę „doskonałość Twojego Stylu” i służyć w Sèvres jako wzorzec placka idealnego.

Zupa grzybowa okazała się nie mniej pożądanym kąskiem. Treściwa, gęsta od grzybów i niezwykle smakowitych kluseczków domowej roboty. Od razu wiedzieliśmy, że dobre opinie o tym miejscu nie mogły być przypadkiem.

Potem na stół wjechały dania główne. Monsieur poszedł w pierogi: pół porcji ruskich (11 zł) oraz pół z jagodami i twarogiem i białą czekoladą (14 zł). Ciasto w obu przypadkach było cieniutkie, a nadzienia było bardzo dużo. Zresztą same pierogi były konkretnych rozmiarów i już pół porcji starczyłoby na całkiem niezły obiad. Ruskie okazały się na poziomie, ale mi bardziej przypadły do gustu bardziej oryginalne – łączące pierogi z owocami z tymi z serem na słodko. Pierwszy raz takie jadłam i była to ogromna przyjemność. Nadzienie było puszyste i nad wyraz apetyczne.

Za to moje gniocchi z sosem z borowików (34 zł) to był smak jesieni w czystej postaci. Comfort food najwyższych lotów. Niby prosta rzecz z dodatkiem oliwy truflowej, a jakość tego dania po prostu rozkłada na łopatki.

Na deser ledwo starczyło nam miejsca, ale za namową kelnera skusiliśmy się na jabłko z kruszonką i tymiankową krówką w środku (18 zł). Bardzo dobry wybór, bo połączenie smaków jest grzechu warte. Jedyny minus to zbyt krótko pieczone jabłko, które było po prostu zbyt twarde. W kajmaku na próżno zaś szukałam aromatu tymianku, a szkoda, że z własnego doświadczenia wiem, że tymianek daje +100 punktów temu deserowi (sprawdźcie mój przepis tu). Ale nie będę czepiała się szczegółów, bo i tak było ekstra.

Przystanek Tleń – podsumowanie:

To kapitalne miejsce z pyszną domową kuchnią i dużym wyborem piw produkowanych za ścianą. Można też kupić je na wynos lub zaopatrzyć się w miody od lokalnych pszczelarzy, a także przetwory. Na miejscu działa pensjonat, więc to też dobry pretekst, by zatrzymać się na dłużej. Okolica jest piękna i jeśli standard hotelu dorównuje temu z kuchni, to jest to zdecydowanie miejsce godne dłuższego pobytu.

E.

Rachunek