Ramen Girl Warsaw

Ramen Girl Warsaw to dość nowa, bo otwarta przed dwoma miesiącami, restauracja Luizy Trisno, która najpierw podbiła Kraków (początkowo lokalem Yellow Dog), a potem zdecydowała się zdobyć szturmem stolicę. Dobrze pamiętam pierwsze spotkanie z kuchnią Yellow Dog’a na Urban Market jakieś trzy lata temu. Zespół restauracji przyjechał z zapasami sernika z matchą, zupami i przekąskami. W tym serniku zakochałam się do tego stopnia, że chwilę potem siedziałam na warsztatach z kuchni azjatyckiej z Luizą i jej mężem Trisno (wówczas to on był szefem kuchni w Yellow Dog’u, a dziś dowodzi kuchni w MOD na ul. Oleandrów). Wtedy poznałam bliżej ich historię i kilka ciekawych przepisów. Szaszłyki z krewetkami z mango robię do dziś, bo to kapitalna przekąska i nie tak trudna jak malezyjska laksa lemak, nad którą pracowaliśmy chyba pół dnia 😉  W Ramen Girl Warsaw zupy tej, przynajmniej w chwili obecnej, nie spotkacie, za to macie gwarancję, że dostaniecie tu niesamowity ramen.

Ale po kolei. Lokal mieści się na warszawskim Muranowie, przy Al. Jana Pawła II 61. W chwili obecnej jeszcze nie ma widocznego logo, ale wystarczy zaufać google, a znajdziecie drogę, która prowadzi do…wine baru. Tak, właśnie tak! Bo restauracja kryje kilka niespodzianek i pierwszą z nich jest wine bar umieszczony na parterze. Na jego końcu znajdują się ciemne, długie i lekko zakręcone schody, które prowadzą do ulokowanej w podziemiu knajpki.

Wystrój jest prosty. Głównym punktem, na które zwrócone są oczy wszystkich przychodzących jest podłużna kuchnia usytuowana za betonowo-szklaną ścianą. Kucharze ubrani w białe fartuchy pracują w skupieniu. Reszta sali na tym tle się nie wyróżnia, ale stoły i fotele są bardzo wygodne i sprzyjają dłuższej wizycie.

Kelner, który nas obsługuje jest bardzo miły i kompetentny. Chętnie i z detalami opowiada o poszczególnych pozycjach w menu. Mówi, co by sam zamówił i tłumaczy dlaczego. To nie zdarza się często. Lubię taką otwartość na gościa.

Zamawiamy więc tataki z sezonowanej polędwicy wołowej z masłem orzechowym, musztardowcem i rukwią wodną (35 zł). Smak jest obłędny, choć z początku zniechęca intensywny zapach sosu rybnego. Po pierwszym kęsie wszystko jednak staje się jasne, a nasze podniebienia wariują. Genialne danie! Chrupiąca rukiew oraz musztardowiec, delikatne masło orzechowe i rozpływające się niemal surowe mięso to kompozycja odważna i jednocześnie z charakterem. Zdecydowanie do powtórzenia. Zdecydowanie na tak!

Z daniami głównymi mamy pewien kłopot. Podobają nam się co najmniej dwa różne, niejako tytułowe, rameny i nie wiemy na który się zdecydować, by móc skosztować także czegoś poza zupą. Tu z pomocą przychodzi ponownie kelner i delikatnie sugeruje, żeby wybrać ramen pomarańczowy („dokładnie ten, na który dziś zdecydowała się połowa sali”). Idziemy więc za ciosem i bierzemy tutejszy hit opisany w karcie jako ten, który „najlepiej smakuje w jesienne wieczory, po długim szarym dniu”.

I owszem. Zupa ani przez moment nie rozczarowuje, a fantastycznie rozgrzewa i rozjaśnia zimowy dzień. Bulion wieprzowy doprawiony składnikami z mojej ulubionej zupy miso – wodorostami kombu i grzybami shitake, serwowany jest tu z alkalicznym makaronem własnej roboty, marynowaną piersią kaczki, pomarańczami, dynią, marynowanym ogórkiem, sezamem, dynią, musem z wędzonej papryki i karmelizowanym imbirem. I bynajmniej składniki te nie są do wyboru, a wszystkie lądują w głębokim talerzu! Tutejszy ramen wygląda i smakuje jak ten, który jedliśmy w Japonii. Jest tylko bardziej podkręcony bardziej wymyślnymi składnikami jak pomarańcza. To po prostu doskonała zupa, która może stanowić cały obiad.

Skuszona bajecznymi opowieściami obsługi o najlepszym daniu wegetariańskim decyduję się także na coś niemięsnego. Tempura z shiitake i uszaków ze smażonymi eryngi podana na kuskusie izraelskim z esencją prawdziwków, edamame i dymką (39 zł) – czy to danie nie brzmi bosko?

Powiem Wam, ze nie tylko brzmi, ale równie dobrze smakuje. Podobną kompozycję jadłam po raz pierwszy, choć same smażone w tempurze grzyby  można spotkać w wielu azjatyckich miejscach (m.in. w Uki Uki). Mariaż chrupiących, otoczonych ciemną panierką z tempury grzybów z niezwykle aromatycznym i maślanym „risottem” z kuskusa jest strzałem w 10. To danie przypadnie do gustu nawet mięsożercom i myślę, że po jego spróbowaniu niejedna osoba może pójść drogą ku wegetarianizmowi. Znakomita propozycja, choć na pierwszy rzut oka przypomina martwego nietoperza, który przycupnął na talerzu 😉 To jednak drobiazg. Liczy się smak, który po prostu zniewala!

Po daniach głównych przychodzi czas na wybranie deseru. Bierzemy jeden na spółkę, bo Monsieur stwierdza, że po dotychczasowym obżarstwie nie wciśniemy dwóch na raz. Staje więc na najbardziej intrygującym spośród trzech z karty: „skorupach z topinamburu z kają” (19 zł). Oczywiście nazwa dodaje nieco dramaturgii, bo skorupy to po prostu podpiekane w piecu, oblane karmelowym syropem skórki z topinamburu. Taplają się w słodkim sosie z dodatkiem puddingu z pandanu (egzotyczny azjatycki owoc). Zestawienie tyleż oryginalne, co przepyszne i zaskakujące. Jesteśmy pod wielkim wrażeniem, choć porcja jest typowo degustacyjna.

Ramen Girl Warsaw – dla kogo?

Dla każdego kto lubi odkrywanie nowych smaków, zaskoczenia i niespodzianki w większości dań. To świetne miejsce na spotkanie ze znajomymi, czy we dwoje.

Ramen Girl Warsaw – podsumowanie:

Lokal jest klimatyczny, dekoracje oszczędne, oświetlenie przygaszone, ale jednocześnie można podglądać pracę kucharzy. Nie jest to z pewnością najtańsza restauracja w mieście, ale ceny są adekwatne do jakości. Jest po prostu pysznie i wszyscy miłośnicy Azji na talerzu powinni być zachwyceni. W Ramen Girl bardzo podoba mi się typowo azjatycka porcelana, która jest dodatkowym magicznym składnikiem we wszystkich podawanych daniach. Tu przez moment, nawet w czasie szarej zimy, można poczuć się jak na azjatyckich wakacjach.

Ramen Girl Warsaw – jak dojechać?

Do kolejnego przeczytania!

E.